aynı gökyüzünün altında olduğunu düşünmek her şeyin
ne kadar kardeş yapabilir bizi
ne kadar boy ölçüşebilir ağaçlarla oduncu
yemyeşil mızraklar yağarken üstüne
baltasından biraz daha uzundur yalnız
uykusuz gözlerinden öpüyorum atların
uykusuz gözlerde öpülecek bir yer var
bir yer var kıvılcımlar ekilen toprağa
meleklere açık meydanlarda bir yer
biraz uzakta yalnız
Allah’ım ne küstah bu şairler
avutamayınca kelimeleri
kelimelerle avunuyorlar
hışırdıyor perde fakat nerede ışık
kâğıtları getir
uçak yapacağım onlardan
hepsi bu kadar
yağmurluklarıyla uyuyanlara saygı göstermeli
bu gece alçalmaya başlayacak bulutlar
bir ihbar üzerine başlarını koyacaklar yastığa
cellat kütüğünde değil yastıkta fırtına
bize okuyamayacaklar mısralarını
düşler boyunlarını
vuracak
A. Ali Ural
